Trakya'nın Serdengeçtileri

Şehidimizin yol arkadaşları, silah arkadaşları onu bir an olsun yalnız bırakmadı

Bugün Tekirdağ’ın Muratlı ilçesinde, Kırkkepenekli Köyü’nün sessizliğini sarsan bir vedaya tanıklık ettim. Şehidimiz İlker Aykut, doğup büyüdüğü topraklara, kendi köyünün toprağına emanet edildi. Kalabalığı anlatmak kolay… Ama o kalabalığın taşıdığı yürek ağırlığını tarif etmek mümkün değil. Muratlı adeta tek yürek olmuştu. Vatandaş akın akın gelmişti; yaşlısından gencine her sokak aynı acıya bağlanmış, insanlar hiçbir çağrıya ihtiyaç duymadan kendiliğinden oraya akmıştı. Şehidimizin yol arkadaşları, silah arkadaşları onu bir an olsun yalnız bırakmadı. Askeri personel tam kadro oradaydı; gururla karışık derin bir hüzün taşıyorlardı. Siyasiler, kurum temsilcileri… Hepsinin yüzünde aynı donuk acı. Ama bir acı vardı ki, hiçbir göz dayanamaz… Annesinin bakışı… Babasının sessizce içine çöken o ağırlık… Kardeşlerinin taşıyamadığı yük… Ve küçük oğlunun, kalabalığın içindeki o masum şaşkınlığı… İnsanın içini çevire çevire yakan bir şey bu. Herkes acıyı görüyor ama kimse taşıyamıyor. O anda anlıyorsunuz… Bu topraklarda vatan bir kelime değil, bir bedel… Bu coğrafyada bayrak bir simge değil, bir emanet… Ve Trakya, evlatlarını vatan yolunda uğurlarken sessizleşir ama asla boyun eğmez. Her şehit, bu toprakların damarına bir çizgi daha çizer, adını göğe kazır. İlker Aykut… Sadece bir asker değil, Trakya’nın serdençtilerinden biri… Kırkkepenekli’nin bağrından çıkan, Muratlı’nın yüreğine işlenen, Türkiye’nin namusunu omuzlarında taşıyan bir evlat. Bugün gördüğüm kalabalık bir cenaze değildi; Bir vatan evladına borcunu ödemeye gelen bir milletin saygısıydı. Dualar sadece helallik değildi… Bu topraklara sadakatle bağlananların sessiz bir yeminidir. Trakya’nın serdençtileri bitmez. Ama her biri, ardında unutulmaz bir iz bırakır. Ve bugün o izlerden biri, Muratlı’nın taşına, toprağına, kalbine kazındı: Şehidimiz İlker Aykut. Ruhu şad, mekânı cennet olsun. Bu millet, evladının ismini hiçbir zaman unutturmayacak.