Su Krizi Paylaşarak Değil, Düşünerek Çözülür Yaz ortasında susuz kaldık. Musluklardan damlayan her su damlası, sadece bir ihtiyaç değil artık; bir uyarı, bir çağrı ve belki de bir sonun habercisi... Tekirdağ günlerdir susuz. TESKİ elinden geleni yapıyor, yeni kuyular açılıyor, eski hatlar kontrol ediliyor. Ancak bu bir yangın söndürme telaşı… Gerçek şu ki, artık su bulmak için toprağı deliyoruz. Çünkü gökyüzü uzun zamandır sessiz. Kuraklık diyoruz. Elbette yağmur yağmıyor. Göletler kurudu. Ama bu şehirde sadece gökyüzü değil, vicdanlar da suskun. Çünkü bu şehirde 5.000’e yakın fabrika var. Her biri tonlarca su tüketiyor. Ne kadar su harcıyorlar, nasıl geri dönüştürüyorlar, kimse bilmiyor. Şeffaflık yok. Bilgi yok. Ama doğaya yüklenen dev bir baskı var. Çiftçilerimizi de konuşmalıyız. Bahçesine, tarlasına gölet suyunu çekenler... Onlar da suyu paylaştıkları kadar tüketiyorlar. Tarımsal sulamada doğru yöntemler kullanılmadığında, buharlaşan sadece su değil, hepimizin geleceği oluyor. Damla sulama hâlâ bir “alternatif” gibi sunuluyor. Oysa bugün artık “zorunluluk”. Sosyal medya ise ayrı bir mecra: “Suyumuz yok” diye isyan eden binlerce paylaşım. Ama çözüm? Yok. Su paylaşarak değil, planlayarak çoğalır. Paylaşım bizi anlık rahatlatır, ama uzun vadede sadece tepkilerde boğulup kalırız. Şunu unutmayalım: Bu kriz sadece TESKİ’nin değil, sadece belediyenin değil. Bu kriz, çiftçiden sanayiciye, tüketiciden siyasetçiye kadar hepimizin krizi. Su faturası ödediğimiz kadar, doğaya da bir bedel ödüyoruz. Ama farkında değiliz. Şimdi, sadece susmayan musluklar değil, uyanan bilinçler de gerekli. Çünkü bir gün, gerçekten hiçbir yerde su kalmadığında... Ne sosyal medya işe yarar, ne açıklamalar, ne bahaneler... O gün gelmeden önce, bugün hep birlikte düşünmeye başlamalıyız. Çünkü suyu kaybedersek, her şeyi kaybederiz.